Magnolia Electric Co.
Uzun yıllardır üretken kimliği ve duygu yüklü besteleriyle gönüllere taht kurmuş saklı bir cevher olan Jason Molina ile 90’lı yıllarda başlattığı grubu Songs: Ohia aracılığıyla tanışmıştık. Sadeliğin gösterişini cesurca ortaya koyan vokalleri ve karanlık şarkı sözlerine yalın bir müzikal tavır eşlik ediyordu. Leonard Cohen ve Neil Young gibi efsanelerin takipçisi olarak gösterilen üslûbunun dehâsı, onun sessizce ve derinden kendine sıkı bir hayran kitlesi edinmesine vesile olmuştu. Kimi zaman yalnızca bir gitar, kimi zaman ise "grup müziği" olarak adlandırdığımız bir çeşitlilikle gelen tınılarıyla sık sık Will Oldham’ın Palace’ını anımsatan ve 90’lara özgü anti-folk geleneğiyle anılan Songs: Ohia’nın Secretly Canadian plak şirketiyle serpilen hikâyesine elini verip de kolunu kaptırmamak neredeyse imkânsız gibiydi.
Molina, "rock" hissiyatını daha yoğun olarak benimsediği “Magnolia Electric Co.” adlı albümünden sonra bu yönelime iyice ısındı ve 2003 senesi itibariyle grubunun adını Magnolia Electric Co. olarak değiştirdi ve dinleyicileriyle kurduğu ayinsel iletişimi bu kimlikle sürdürmeye başladı.
Molina’nın sürekli yenilikler sunmanın peşine düşmekten ziyade, duygularını olduğu gibi gözler önüne seren tutarlı müzikal tavrı, benzer hislerde olan dinleyicileriyle iletişim kurmak adına ortak bir lisan konumunda. Son 10 küsur yılın en üretken müzisyenlerinden biri olmasının arkasında yatan sebeplerden biri de bu olsa gerek.
Bant dergisinin Converse sponsorluğunda gerçekleştirdiği, Magnolia Electric Co.’nun 27 Ekim akşamı Indigo’da sergileyeceği bu tarihi performansı kaçırmak sonradan ciddi bir pişmanlığa sebep olabilir.
